Modlitwa o Mądrość ks. Mądrości 9,1-6;9-12a;13-18
(1) Boże przodków i Panie miłosierdzia, któryś wszystko uczynił swoim słowem (2) i w Mądrości swojej stworzyłeś człowieka, by panował nad stworzeniami, co przez Ciebie się stały, (3) by władał światem w świętości i sprawiedliwości i w prawości serca sądy sprawował -
(4) dajże mi Mądrość, co dzieli tron z Tobą, i nie wyłączaj mnie z liczby swych dzieci! (5) Bom sługa Twój, syn Twojej służebnicy, człowiek niemocny i krótkowieczny, zbyt słaby, by pojąć sprawiedliwość i prawa. (6) Choćby zresztą był ktoś doskonały między ludźmi, jeśli mu braknie mądrości od Ciebie - za nic będzie poczytany.
(...)
(9) Z Tobą jest Mądrość, która zna Twe dzieła, i była z Tobą, kiedy świat stwarzałeś, i wie, co jest miłe Twym oczom, co słuszne według Twych przykazań.
(10) Wyślij ją z niebios świętych, ześlij od tronu swej chwały, by przy mnie będąc pracowała ze mną i żebym poznał, co jest Tobie miłe.
(11) Ona bowiem wie i rozumie wszystko, będzie mi mądrze przewodzić w mych czynach i ustrzeże mnie dzięki swej chwale. (12a) I będą przyjemne dzieła moje
(...)
(13) Któż bowiem z ludzi rozezna zamysł Boży albo któż pojmie wolę Pana? (14) Nieśmiałe są myśli śmiertelników i przewidywania nasze zawodne, (15) bo śmiertelne ciało przygniata duszę i ziemski przybytek obciąża lotny umysł. (16) Mozolnie odkrywamy rzeczy tej ziemi, z trudem znajdujemy, co mamy pod ręką - a któż wyśledzi to, co jest na niebie? (17) Któż poznał Twój zamysł, gdyś nie dał Mądrości, nie zesłał z wysoka Świętego Ducha swego?
(18) I tak ścieżki mieszkańców ziemi stały się proste, a ludzie poznali, co Tobie przyjemne, i wybawiła ich Mądrość.
|