Był księdzem. Pojechał do Brazylii, aby tam żyć i pracować razem z najbiedniejszymi. Zatrudnił się jako robotnik portowy, dźwigał na ramionach worki z różnymi produktami. Oto, co przeżył pewnego dnia:

„Było to w czasie Bożego Narodzenia i działo się w naszej skromnej kaplicy z wieloma figurkami. Przypominam sobie dokładnie pewną biedną, starą kobietę adorującą Bożą dziecinę złożoną w żłóbku. Nie wiem, czy zdawała sobie sprawę, ze ją obserwuję. Przez chwilę modliła się i patrzyła na szopkę. Potem zaczęła całować wszystkie figurki: Dzieciątka Jezus, Maryi, św. Józefa. Całowała postacie pasterzy, króli i aniołów, obejmowała i tuliła do serca figurki owieczek, osła, wołu. Gładziła delikatne sianko.
Tego dnia byłem w dobrym usposobieniu. Nie pomyślałem: „Cóż ona wyrabia?” Patrzyłem. Wzruszyły mnie te pocałunki, wyrazy czułości  i czynione znaki krzyża.
Na koniec kobiecina wyjęła z kieszeni banknot, bardzo mały, nawet nie wystarczający na przejazd  autobusem i włożyła go do skarbonki umieszczonej  przy szopce.
Zamknąłem oczy i myślałem: przecież ta kobiecina była w tej chwili w Betlejem, klęczała gdzieś w tłumie złożonym z ludzi i zwierząt. Ona złożyła Bożemu Dziecięciu swój wielki dar: niepowtarzalna ofiarę miłości serca. Ona uprzedziła swoim czynem gest tej, którą Jezus spostrzegł w świątyni Jerozolimskiej przy skarbonie, gdy składała swój wdowi grosz i którą tak chwalił. A może to była ta sama kobieta? A jeśli nawet nie była ta sama, to z pewnością jej ofiara stanowiła tak samo ewangeliczny grosz dany z niedostatku. Oto prawdziwa Ewangelii  na naszych oczach! Oto dalszy ciąg historii zbawienia!” 

(Jacques Loew)

Nie dla ludzkiego oka w faryzejskiej pobożności  .... ale  dla Ciebie  Samego i na Twoją Chwałę .... w ciszy... w odrzuceniu ... w zapomnieniu .... i niezrozumieniu .... w śmieszności .... i tęsknocie .... ale i w radosnej Nadziei...  która ma źródło w  Wierze ... że "owego dnia ..."   .... małą izdebkę mego serca .....   Tajemnicą Miłości .... jak światłem wypełnij,  Panie!!! Amen.

Jeżeli masz przyjaciół, spotkaj się z nimi!
Boże Narodzenie jest spotkaniem!

Jeżeli masz nieprzyjaciół, pojednaj się z nimi!
Boże Narodzenie jest pokojem!

Jeżeli jest ktoś potrzebujący obok Ciebie, pomóż mu!
Boże Narodzenie jest darem!

Jeżeli masz w sobie pychę, pogrzeb ją!
Boże Narodzenie jest uniżeniem!

Jeżeli błądzisz, szukaj prawdy!
Boże Narodzenie jest łaską!

Jeżeli żyjesz w ciemnościach, rozpal ogień!
Boże Narodzenie jest światłem!

Jeżeli jest w Tobie nienawiść, zapomnij o niej!
Boże Narodzenie jest miłością!

Niech w ten piękny czas Jezus Chrystus na nowo narodzi się w naszych sercach i obdarzy nas swoim pokojem, radością i MIŁOŚCIĄ :)

W niedosięgłej dla rozumu przestrzeni
Na granicy Wiary i Nadziei
MIŁOŚĆ
Znalazła Sobie miejsce
I w pokornym FIAT
Niezmierzonym bogactwem się stała:

Wszystkim we wszystkim!


W głębokiej ciszy Nocy nad nocami
W ciemnościach mroku
I samotności
Tak lekko i cicho
Dla zmysłów niezauważalnie
A jednak
Prawdziwie
I niezaprzeczalnie:

Słowo Ciałem się stało!


A ludziom dobrej woli
Którzy
Je przyjęli
Jak zorza zajaśniało:

ŚWIATŁEM
które nie zna zmierzchu!

Z Dalekiego Wschodu
przez pisaki pustyni,
jadą Trzej Królowie
do Bożej Dzieciny.

Cenne dary wiozą:
złoto kadzidło i mirrę,
by uwielbić i ubóstwić
tę Bożą Dziecinę.

Od miasta do miasta
błądzą i rozpytują,
w bogatym pałacu
mylnie poszukują.

Lecz nikt im doradzić
drogi nie jest w stanie,
bo Dziecina Boża
słodko śpi na sianie.

Hej Królowie mili!

Nie w bogatym pałacu,
nie w przepychu złota,
ale w ubogiej stajni
trzeba Wam szukać Boga!

Gwiazda na wysokim niebie
drogę Wam wskazuje
i swym jasnym promieniem
do Betlejem kieruje!

Podążajcie więc szlakiem
Bożej Opatrzności,
a wnet odnajdziecie
Kwiat Bożej Miłości!