Do pewnego mnicha mieszkającego w samotności, który właśnie nabierał wodę ze studni przyszedł człowiek i pyta "Powiedz mi, do czego służy ci cisza, w której mieszkasz?". Mnich odrzekł: "Zajrzyj do studni i powiedz co widzisz?". Woda była zmącona i człowiek rzekł: "Nic nie widzę". Postali jeszcze chwilę w ciszy, woda uspokoiła się i mnich rzekł: "Zajrzyj jeszcze raz - co widzisz?". Człowiek odrzekł: "Widzę własne oblicze". Mnich odrzekł: "Do tego właśnie służy cisza, byś mógł zajrzeć w głąb siebie i zobaczyć własne oblicze".

Aby zobaczyć siebie trzeba spojrzeć na siebie szczerze i z miłością. Nasza szczerość rodzi się z pytań i niepewności, rozterek i wątpliwości. Wiedza człowieka o sobie - a każdy z nas ma jakąś wiedzę na swój temat - utrudnia, a niekiedy uniemożliwia szczere otwarcie się na samego siebie.

Człowiek sam dla siebie jest niewiadomą.