Wiem że to dział ks. Pawła ale mimo to "odważyłem" się tu umieścić coś fajnego

Nadzieja      W brzuchu ciężarnej kobiety były blizniaki. Pierwszy zapytał drugiego:
    - Wierzysz w życie po porodzie?
    - Jasne. Coś musi tam być! Mnie się wydaje, że my właśnie po to tu jesteśmy, żeby się przygotować na to co będzie potem.
    - Głupoty. Żadnego życia po porodzie nie ma. Jak by to miało wyglądać?
    - No nie wiem, ale bedzie więcej światła. Może będziemy biegać, a jeść buzią...
    - No to przecież nie ma sensu! Biegać się nie da! A kto widział żeby jeść ustami! Przecież żywi nas pępowina.
    - No ja nie wiem, ale zobaczymy mamę, i ta się bedzie o nas starać.
    - Mama? Ty wierzysz w mamę? Kto to według ciebie w ogóle jest?
    - No przecież jest wszędzie wokół nas... Dzięki niej żyjemy. Bez niej by nas nie było.
    - Nie wierzę! Zadnej mamy nie widziałem czyli jej nie ma...
    - No jak to? Przecież jak jesteśmy cicho, możesz posłuchać jak śpiewa, albo poczuć jak głaszcze nasz świat. Wiesz, ja myślę,że prawdziwe życie zaczyna sie dopiero później...