No nie mogłam sie powstrzymać, żeby tego nie wpisać na forum .... 

"Śpij dziecię, śpij maleńki, oddychaj i rośnij duży, bezpieczny, i rośnij w górę.
Nie płacz, bo mama jest blisko w swym małym domku, a faraon jest daleko w swym ogromnym pałacu.
Śpij dziecię, śpij maleńki, jeszcze nic nie wiesz, dziecinko mała i słaba, śnij swoje spokojne sny, bo twoja matka czuwa i ona wie,
a siła jej jest wielka, bo to jest siła serca, a nie moc pięści.
Oto błogosławione jej paluszki głaszczą twoją główkę, która nie zna jeszcze bólu i strachu.
Oto trzyma w swych rękach dwie twoje małe dłonie, oto trzyma w swych rękach dwie małe stopki, które nie dotknęły jeszcze ziemi.
Oto spogląda na ciebie i nie usta matczyne, lecz oczy matki całują ciebie cicho błogosławiąc.
Oto jej oddech pieści cię cicho i serce bije mówiąc: bądź szczęśliwy.
Śnij jasne sny i będę uważać by moja łza nie spadła na śpiące dziecko."

/Janusz Korczak/

Podobno w jednym z zakątków raju od rana do wieczora bawiły się zawsze dzieci. Kiedy Pan Bóg w swej dobroci postanowił stworzyć świat, wezwał je wszystkie do siebie i powiedział: Trzeba, abyście poszły i zaludniły całą ziemię.
Co chciałybyście zabrać ze sobą, by wam przypominało niebo?
Pierwsza grupa dzieci, ta najodważniejsza, odpowiedziała natychmiast: Chciałybyśmy z raju coś, co przypominałoby nam anielskie śpiewy!
I Pan Bóg stworzył ptaki.
Inne dzieci, po chwili zastanowienia, odpowiedziały: Chciałybyśmy na pamiątkę coś, co przypominałoby nam rajskie kolory!
I Pan Bóg stworzył kwiaty.
Jeszcze inne poprosiły: Gdy już będziemy na ziemi, chciałybyśmy coś, co przypominałoby nieskończoną wielkość nieba!
I Pan Bóg stworzył morze.
Pozostała jeszcze jedna grupa dzieci, tych najbardziej nieśmiałych. Opuściły one głowy, zarumieniły się. My... my prosiłybyśmy o kogoś, kto pomógłby nam żyć, kto nauczyłby nas kochać; kogoś, kto potrafiłby nas zrozumieć i umiał nam zawsze wybaczać...
Pan Bóg uśmiechnął się i stworzył mamy...