OBECNOŚĆ,
która ubogaca ....
w cieniu trwania ludzkiego istnienia –
kochające spojrzenie,
jasny uśmiech,
czuły gest ...

to
PERŁA
ofiarowana
w bezinteresownym darze z siebie
by w ciszy milczenia,
nim słonce zgaśnie,
łzą czystą  i świętą
ktoś ze szczęścia zapłakał....

w wieczności zanurzona,
wśród morza gwiazd jaśnieje
ŚWIATŁEM,
które nie zna zmierzchu...

potęga miłości –
ONA i ON
na wieki niewidzialnym węzłem połączeni...
w Bogu zanurzeni ...
sobie przeznaczeni...

NIEZWYCIĘŻENI!!!

Kochana Aniu i Marcinie .... z ogromną radością i z wiadomego powodu   z głębi mego serca, pragnę  WAM zadedykować mój skromny  wiersz  .... wraz z serdecznymi życzeniami NIEUSTANNEJ OBECNOŚCI BOGA W WASZEJ MIŁOŚCI. AMEN!!!