Łazarz  - imię męskie pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego imienia Eleazar (co można przetłumaczyć jako "Ten, któremu Bóg pomaga")       

Święty Łazarz jest patronem rzeźników, grabarzy, trędowatych, leprozoriów i żebraków. Wspomnienie liturgiczne przypada 17 grudnia

W ikonografii ukazuje się Świętego Łazarza najczęściej w scenie wskrzeszenia oraz na uczcie w Betanii. Źródłem podstawowym dla ikony jest Ewangelia św. Jana (J 11,1-44). Wskrzeszenie Łazarza zapowiada wskrzeszenie Chrystusa i jest symbolem nowego stworzenia, które bierze początek ze zmartwychwstania Mesjasza. Wspomnienie wskrzeszenia Łazarza obchodzone jest w sobotę przez niedzielą palmową.
Pismo Święte wspomina postać dwóch Łazarzów. W ewangelii Łk 16, 19-31 usłyszeć możemy przypowieść o Bogaczu i ubogim Łazarzu – żebraku, którego aniołowie po swej śmierci zanieśli na łono Abrahama (Łk 16,22) natomiast św. Jana Ewangelista pisze o Łazarzu z Betanii, którego wskrzesił Jezus.


1. Kim był Łazarz?
Święty Łazarz był bratem Marii http://pl.wikipedia.org/wiki/Maria_z_Betanii i Marty http://pl.wikipedia.org/wiki/Marta_z_Betanii, którzy mieszkali razem w Betanii, na wschodnim stoku Góry Oliwnej w Lazarium. Był przyjecielem Jezusa Chrystusa, przez którego został wskrzeszony (opisuje to Ewangelia Św. Jana).
Po zmartwychwstaniu Jezusa Łazarz trafił na Cypr, gdzie przez ponad 40 lat był biskupem chrześcijańskiej gminy w Kition (Larnace). Po śmierci został pochowany w miejscowym kościele św. Łazarza. Po przejęciu Cypru przez Franków jego szczątki zostały wywiezione do Francji i spoczywają do dziś w Autun. Jednak według prowansalskiej legendy po Wniebowstąpieniu Chrystusa Łazarz udał się do Francji, gdzie został biskupem Marsylii. Natomiast legenda średniowieczna opowiada o skazaniu świętego rodzeństwa z Betanii na wygnanie. Umieszczono ich na statku bez steru, który odepchnięto od brzegu. Po wielu miesiącach tułaczki przybyli oni do Marsylii. Łazarz był w niej pierwszym biskupem.
Na kartach ewangelii dwukrotnie spotykamy się z Łazarzem, raz podczas wskrzeszenia w rozdziale 11,1-44 u św. Jana, drugi raz w kolejnym rozdziale na uczcie w Betanii. Poza tymi opisami Biblia nie wspomina więcej o Łazarzu.

2. Łazarz w EWANGELII
Sam Ewangelista nie przekazał nam, niestety, zbyt wiele szczegółów z życia Łazarza po jego zmartwychwskrzeszeniu. Jest powiedziane tylko:
–    że dla Jezusa wyprawił ucztę, na której był obecny, rzecz jasna, także Łazarz (12, 2); przypuszczają niektórzy, że ta uczta miała być wyrazem wdzięczności za zmartwychwskrzeszenie Łazarza;
–    że nadal mieszkał w Betanii (12, 2);
–    że bardzo wielu ludzi nawiedzało dom Łazarza, Marii i Marty „nie tylko ze względu na Jezusa, lecz także dlatego, żeby zobaczyć Łazarza, którego wskrzesił z martwych” (12, 9);
–    że o Jezusie dawała świadectwo „ta rzesza, która była z Nim wtedy, kiedy wywołał z grobu i zmartwychwskrzeszał Łazarza (12, 17);
że „arcykapłani postanowili zgładzić również Łazarza. Wielu bowiem właśnie z jego powodu odeszło od Żydów i uwierzyło w Jezusa” (12, 10n).

3. Łazarz w widzeniach Marii Valtorty http://www.voxdomini.com.pl/valt/valt/v-02-049.htm
    W wielu widzeniach opisuje ona spotkania Jezusa z Łazarzem, co jest niejako potwierdzeniem przyjacielskich relacji jakie ich łączyły. Nie sposób opisać również wszystkich widzeń jakie miała Maria, ale spróbuję opisać choć kilka.
1.    Spotkanie Jezusa z Łazarzem w Betanii – widzenie rozpoczyna się rozmową Jezusa z Szymonem podczas drogi do Betanii. Z tej rozmowy dowiadujemy się, że to Szymon przyprowadził i poznał Jezusa z Łazarzem. Maria Valtorta opisuje Łazarza jako mężczyznę szczupłego i bladego z krótko przyciętymi włosami, rzadkimi i prostymi, zgolonymi przy samej brodzie. Ubranego w śnieżnobiały len. Chodzącego z trudem, jak ktoś, kogo bolą nogi.
Łazarz był człowiekiem zamożnym, ale i nieszczęśliwym. Jego Ojciec był faryzeuszem, ale on sam został określany jest jako „prawdziwy Izraelita” przestrzegający ściśle Prawa przez Szymona. Z widzenia wynika, że traktował on Jezusa jako Mesjasza od samego początku, w dalszej części dowiadujemy się, że oboje jego rodzice już nie żyją: „Od trzech lat, a przed siedmiu laty umarła moja matka...”, ale Łazarz przestał już ich żałować, ponieważ wie, że oczekują oni Nieba i sam może zmęczony już chorobą chciałby tam znaleźć. Jednak zostaje wyróżniony, bo przychodzi do niego sam Jezus, którego bardzo umiłował.
Jezus zadaje mu pytanie: Czytasz dużo?» «Dużo. Nie wiem, czy dobrze robię. Jednak choroba i... inne rzeczy pozbawiły mnie licznych ludzkich radości... Teraz ciągną mnie jedynie kwiaty, książki, drzewa, a także konie... Wiem, że się mnie krytykuje. Czyż mogę jednak udać się na moje ziemie w tym stanie (odkrywa ogromne nogi, całe zabandażowane) pieszo albo na grzbiecie muła? Muszę używać wozu i w dodatku szybkiego. To dlatego mam konie i przywiązałem się do nich, to prawda. Jednak jeśli Ty powiesz mi, że to źle... sprzedam je.»  Z tego wynika, że był on oczytanym, ale i pokornym człowiekiem wobec swego Nauczyciela.
2.    Kolejne widzenie kiedy Jezus jest w domu Łazarza, a Marta mówi o Magdalenie. Marta siostra Łazarza jest drugą ważną osobą po Jezusie w jego życiu. Marta opowiada Jezusowi o Magdalenie, mówi jakie cierpienie zadaje ona Łazarzowi swoim złym prowadzeniem się. Jezus namawia ich do przebaczenia i modlitwy za nią, a On będzie działał.
3.    Łazarz, choć z powodu choroby nie ma wielu przyjaciół to i tak dzieli się z nimi Chrystusem, nie pozostawia Go tylko dla siebie. Jest też zatroskany o swojego przyjaciela Jezusa, aby w jego otoczeniu nie było podstępnych i złych ludzi, jednak we wszystkim akceptuje wolę Chrystusa. Tak przedstawia Łazarza Valtorta w kolejnym widzeniu.

4. KULT
Po śmierci został pochowany w miejscowym kościele św. Łazarza. Kiedy Cypr dostał się we władanie Franków, jego szczątki zostały wywiezione do Francji i dziś spoczywają podobno w Autun.
Według legendy prowansalskiej, po Wniebowstąpieniu Chrystusa, Łazarz udał się do Francji, gdzie został biskupem Marsylii.

Polecane artykuły:
http://nadzieja.pl/tematy/zycie/lazarzu_wyjdz.html
http://www.sm.fki.pl/emmerich.php?nr=83