Otwieramy z Migotką dyskujsję na temat: "Czy wrażliwość jest oznaką slabości? czy warto być wrażliwym?"

pozdrawiam wszystkich i czekam na Wasze opinie!!

Ostatnio edytowany przez xpacifer (2007-06-06 08:26:02)

Czy wrażliwość jest oznaką słabości? Czy warto być wrażliwym?

Może zacznę od postawienia sobie pytania - Jaki według mnie jest człowiek wrażliwy?
Myślę, że to ktoś, kto jest nieobojętny i czuły. Jego centrum jest serce, przez które dostrzega drugiego człowieka i jego potrzeby. Sercem odczytuje jego smutek, samotność i dzieli się swoją radością… Człowiek wrażliwy, to człowiek Chrystusowy, człowiek miłosierny i niosący pokój– ten, który nie godzi się na obojętność  własnego serca, ale przez to niestety często poddawany jest cierpieniu i skazany na ból… Jednakże mając wrażliwe serce łatwiej usłyszeć głos Boga, ponieważ   „Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.” (Antonii de Saint- Exupéry)


Najpiękniejszym przykładem dla mnie wrażliwości serca jest Maryja i sam Jezus. Dlatego, uważam, wrażliwość jest oznaką siły, która w ostateczności prowadzi do zwycięstwa:
„Z tłumem, co biegnie w wszystkie strony,
Wśród bezimiennych ludzi stoję.
Przez wszystkich jestem zwyciężony
I właśnie w tym zwycięstwo moje.” (Borys Pasternak)


Może to jest chwila, w której warto zrobić  rachunek sumienia stawiając sobie pytania:  Czy moje serce ma coś z wrażliwości serca Maryi i jej Syna? Czy potrafię dostrzec potrzeby innych ludzi, współczuć im i pomagać? Czy potrafię trudzić się dla innych? Czy robię to dyskretnie, nie czekając na oklaski? Jaka jest  moja obecność wśród ludzi? Konsumpcyjna, czy służebna? …. A może o wrażliwości tylko potrafię ładnie mówić i jestem takim przykładem współczesnego faryzeusza”?


„Byłem głodny,
a wy założyliście klub, w którym dyskutowano o głodzie,
dziękuję wam za to.
Byłem w więzieniu,
a wy na zebraniach mówiliście o wolności,
dziękuję wam za to.
Byłem chory,
a wy klęczeliście i dziękowaliście za wasze zdrowie,
dziękuję wam za to.
Nie miałem domu,
a wy głosiliście mi kazania o miłości bliźniego,
dziękuję wam za to.
Byłem sam,
bo poszliście obchodzić wasze święta,
dziękuję wam za to.

Jesteście bardzo pobożni,
jesteście blisko waszego Boga,
a ja nadal jestem głodny, w wiezieniu, chory i samotny.
(Modlitwa człowieka z Afryki)

................................................................................................................................

Boże, użycz mi wrażliwości serca, żebym potrafiła dostrzec ludzką biedę, żebym potrafiła usłyszeć słowa i  wołanie, które kierują do mnie inni ludzie.
Panie, bądź wierny Twej obietnicy i daj mi serce nowe, serce z ciała, a zabierz mi serce z kamienia! Amen

PS.
Zgadzam się również ze stwierdzeniem, że „kto ma miękkie serce ->czyt. wrażliwe, ten musi mieć twardą pupę” 

Migotka napisała:"Wrażliwość  pozbawia człowieka „grubej skóry" i umożliwia łatwe zranienie. Wystawia na targające działanie różnych zdarzeń i okoliczności. Zaprząta głowę dylematami trudnymi do rozwiązania. Często nakazuje wątpić w jednoznaczność przyjętych do realizacji planów, przez co obniża ich siłę i sprawność wykonawczą"

P. Koberda

A więc czy tak na prawdę warto być wrażliwym, czy wrażliwość nie jest oznaką słabości?

O wrażliwości inaczej... przepraszam to znowu ja...

Migotko! Czy wiesz jak powstają perły? Jeśli ziarnko piasku dostanie się do skorupy małży, zaczyna ja drażnić zadając je ból. Małża chcąc ochronić się od przeszywającego całe ciało cierpienia, otacza ziarenko piasku śluzem, który początkowo przynosząc ulgę twardniej i powoduje jeszcze bardziej dotkliwszy ból. I tak cała rzecz się powtarza, aż małża umiera rodząc w swym cierpieniu przepiękna perłę... Nic dodać, nic ująć...

Modlitwa Ostrygi

Wilgotna w swej obłej zieleni,
w malutkim domku z muszli,
dokąd drzwi są szczelnie zamknięte
przed intruzami-
chłonę i piję marzenia wszystkich mórz.
O, niechby jakaś perła
utkwiła swym tęczowym blaskiem
w sercu mego ukrytego życia,
jak mleczna poświata
wschodząca nad widnokręgiem baśni.
I wówczas, Panie,
już nic nie będzie się liczyć,
tylko ten owoc tajemnicy,
który powoli, dzień po dniu,
będzie dojrzewać
ku mej radości
i ku Twej chwale.
I nawet niech umrę,
jeśli zajdzie potrzeba,
byleby on osiągnął
pełnie swego blasku,
lśniąc w głębi morskich toni,
jedynie dla Twoich oczu.
Amen

/Carmen Brenos de Gasztold/

hmmm.... Nadwrażliwość jest jak bilet w jedną stronę stąd... ?

Serdeczne pozdrowienia dla wszystkich wrażliwych, którzy mają wrażliwe serca - takie, które umieją kochać jak żadne inne! I głowa do góry - Bowiem moc w słabości sie doskonali! 2 Kor 12,9

Napewno w pewnym stopniu zgadzam sie z Tobą Migotko, lecz cóz począć skoro sam Stwórca obdarował delikwenta nadmiarem wrażliwosci??  Jak walczyć z własna naturą?? Można, a nawet należy  ją odpowiednio kształtować (to nie jest łatwe, ale kto powiedział , że ma być???) , ale w żadnym wypadku nie wolno jej  uśmiercać...

Bunia napisała

Nasza wrażliwość powoduje, że zrzucamy z siebie tą grubą skórę, w której wcale nie czujemy się dobrze, bo ta gruba skóra rani nie tylko naszych bliźnich, ale niszczy nas również od środka.

i ja sie z nią zgadzam.

A co do prawdy ... to czy tak naprawdę inni ją w nas widzą i czy mają prawo osądzać? Czy my też mamy prawo osądzać innych?? Jan Paweł II mówił, że nie da sie zrozumieć do konca drugiego człowieka bez Chrystusa, a ja uważam, że chyba samego siebie też nie ....

Więcej argumentów juz nie mam, ale gorąco Cię pozdrawiam