Parafia pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Grębocinie
Poetka Duszy
Zawierzenie...
Róża Zawierzenia
Nie lęka się odrzucenia
Przez Boga prowadzona -
Nie będzie zawiedziona!
Offline
Poetka Duszy
Serce...
Róża Serca, Miłość Ofiarną w sobie skrywa,
Wodą Życia swe płatki obmywa;
Czule obtula ją Tajemnica
I Serca Jezusa Świątnica!
Offline
Poetka Duszy
Przebaczenie...
Róża Przebaczenia w pokorze rozkwita,
Samego Boga za serce chwyta;
A najpiękniej w niej się Miłość objawia,
Kiedy w sercu człowieka Tęcza się pojawia!
Offline
Poetka Duszy
Pojednanie...
Róża Pojednania do źródeł powraca,
Wszystko czyni nowym, wszystko ubogaca;
Małostkowość, podejrzliwość za siebie odrzuca,
Nad nieufność się wznosi, wspaniałomyślnością poucza!
Offline
Poetka Duszy
Wrażliwość ...
Wrażliwości Róża
Pięknem Swym odurza,
We wszystkim Boga dostrzega
I szybko pnie się do Nieba!
Offline
Poetka Duszy
Dar...
Róża Daru jest bliska Róży Ofiary,
Jednak sama w sobie jest innej miary;
Niewymownie się w duchu raduje
Kiedy swoje płatki innym darowuje!
Offline
Poetka Duszy
Magnificat...
Róża Uwielbienia, Magnificat wyśpiewuje
Za wszystko dobro Bogu dziękuje;
Błogosławi Go, wielbi, miłością obdarza,
W Nim nadzieję pokłada i dobrodziejstwa pomnaża!
Offline
Poetka Duszy
Pocieszenie...
Dla tych, którzy potrzebują umocnienia
Rozkwita Róża Pocieszenia;
Rozsiewa światło miłości i nadziei,
Aby z sił nie opadli, a poczuli się pokrzepieni!
Offline
Poetka Duszy
Miłosierdzie...
Miłosierdzia Róża, dwoma promieniami jaśniejąca
Jest czule tulona w ramionach Boga Ojca;
Zroszona Krwią i Wodą z boku Chrystusa Pana
Jest Mu nad wyraz zaufana!
Offline
Poetka Duszy
Miłosć Nieprzyjaciół ...
Róża Miłości Nieprzyjaciół – błogosławiona!
Przez Drzewo Krzyża pozdrowiona!
Wśród cierni Pięknem Doskonałym rozkwita:
Zło dobrem zywcięża i Ojca Niebieskiego za serce chwyta!
Ostatnio edytowany przez Calineczka (2009-07-15 07:44:03)
Offline
Poetka Duszy
Życzliwość...
Życzliwości Róża jak Anioł rozpromieniona
Dla wszystkich szeroko otwiera ramiona;
Nikomu nie zazdrości, nie ma w niej zawiści,
Raduje się tym co ma i dobrze życzy wszystkim!
Offline
Poetka Duszy
Rozsiewaj RADOŚĆ w ogrodzie swego brata,
a zobaczysz jak ona zakwitnie w twoim ogrodzie.
(autor nieznany)
Offline
Poetka Duszy
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
Offline
Poetka Duszy
W chwili, gdy zrozumiesz że każda sytuacja,
w której się znajdujesz jest darem pomocnym w Twoim wzrastaniu,
a każdy człowiek, to sam Bóg spotkany na Twojej drodze -
zaczynasz odczuwać wdzięczność za to, co Cię spotyka
i dostrzegasz w tym wszystkim prawdziwe piękno, cud, doskonałość…
I już więcej nikogo nie obwiniasz, ani nie szukasz winy w sobie …
tylko:
DZIĘKUJESZ
AKCEPTUJESZ
PRZYJMUJESZ
i
KOCHASZ
- wszystkich ludzi i cały piękny ten świat!
Offline
Poetka Duszy
Zawsze trzeba podejmować ryzyko. Tylko wtedy uda nam się pojąć, jak wielkim cudem jest życie, gdy będziemy gotowi przyjąć niespodzianki, jakie niesie nam los.
Bowiem każdego dnia wraz z dobrodziejstwami słońca Bóg obdarza nas chwilą, która jest w stanie zmienić to wszystko, co jest przyczyną naszych nieszczęść. I każdego dnia udajemy, że nie dostrzegamy tej chwili, że ona wcale nie istnieje. Wmawiamy sobie z uporem, że dzień dzisiejszy podobny jest do wczorajszego i do tego, co ma dopiero nadejść. Ale człowiek uważny na dzień, w którym żyje, bez trudu odkrywa magiczną chwilę. Może być ona ukryta w tej porannej porze, kiedy przekręcamy klucz w zamku, w przestrzeni ciszy, która zapada po wieczerzy, w tysiącach i jednej rzeczy, które wydaja się nam takie same. Ten moment istnieje naprawdę, to chwila, w której spływa na nas cała siła gwiazd i pozwala nam czynić cuda. Tylko niekiedy szczęście bywa darem, najczęściej trzeba o nie walczyć. Magiczna chwila dnia pomaga nam dokonywać zmian, sprawia, iż ruszamy na poszukiwanie naszych marzeń. I choć przyjdzie nam cierpieć, choć pojawią się trudności, to wszystko jest jednak ulotne i nie pozostawi po sobie śladu, a z czasem będziemy mogli spojrzeć wstecz z dumą i wiarą w nas samych.
Biada temu, kto nie podjął ryzyka. Co prawda nie zazna nigdy smaku rozczarowań i utraconych złudzeń, nie będzie cierpiał jak ci, którzy pragną spełnić swoje marzenia, ale kiedy spojrzy za siebie – bowiem zawsze dogania nas przeszłość – usłyszy głos własnego sumienia: „A co uczyniłeś z cudami, którymi Pan Bóg obsiał dni twoje? Co uczyniłeś z talentem, który powierzył ci Mistrz? Zakopałeś te dary głęboko w ziemi, gdyż bałeś się je utracić. I teraz została ci jedynie pewność, że zmarnowałeś własne życie."
Paolo Coelho
Offline