Łzy są krplami krwi duszy /św. Augustym/

"Albowiem będą pocieszeni". Ojcowie Kościoła mówili: łzy chronią, łzy pracują. Łzy oczyszczają, a jednocześnie działają. Łzy obmywają nas i jest to dar, o który trzeba prosić. A kto mówi dar, mówi Duch Święty. Duch Święty jest przez Jezusa nazwany także Parakletem, co oznacza równocześnie pocieszyciela i obrońcę. "Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy" (J 14,16). Sam Jezus jest pocieszycielem i obrońcą. "Albowiem będą pocieszeni, albowiem będą obronieni". Łzy przyciągają Ducha Świętego i to On nas broni. A przed czym nas broni? Nie broni nas przed Bogiem. Broni nas przed naszym oskarżycielem, przed szatanem. A ten, który płacze, zamiast być w sytuacji słabości, znajduje się na pozycji siły. Jest chroniony przez swoje łzy. "Szczęśliwi, którzy płaczą!" Jakie szczęście posiada ten, który może płakać? Przyciąga on do siebie swego Obrońcę. Jego słabość staje się jego siłą. Jesteśmy w duchu ewangelicznym.

Jak już powiedziałem, te łzy są darem Ducha, ale przede wszystkim są to łzy człowieka. Łzy są najpierw łzami nad naszym własnym cierpieniem, nad cierpieniem, które dostrzegamy. Od chwili jednak, gdy nauczymy się już ofiarowywać nasze cierpienie, ono przestaje być nasze. Wtedy płaczemy już nad cierpieniem Boga. Zaczynamy odczuwać, że to Boga powinniśmy pocieszać, że to Boga musimy wziąć w ramiona. Błogosławieństwa są wzorem podobieństwa do Ojca

Na pierwszym miejscu jest cierpienie Ojca, cierpienie Syna i cierpienie Ducha Świętego. Ojciec płacze w nas. Syn płacze w nas albo my płaczemy z Synem. Duch Święty płacze w nas i jest cała skala bardzo różnorodnych łez, która bierze początek od tych zwykłych łez z wody. Następnie są łzy, które możemy wylewać z powodu jakiegoś cierpienia doznawanego w naszym sercu. Są krwawe łzy, które Jezus wyleje podczas swej agonii. To jest inny poziom uczestnictwa w życiu Bożym, w życiu Boga. Możemy także doświadczyć łez Ducha Świętego, które są łzami ognia. Święty Jan mówi w swym pierwszym liście (l J 5,7-8), że są trzy świadectwa, a więc trzy męczeństwa: świadectwo wody - chrztu, a także świadectwo łez i krwi, świadectwo Męki Syna, które oczywiście wyraża cierpienie Ojca; i jest pocieszenie, to poruszenie łez Ducha Świętego, które są darami, które są językami ognia. Trzy świadectwa zbiegają się i prowadzą do wspólnego celu, ponieważ jest to ta sama rzeczywistość, w osobie Chrystusa, w osobie Ducha i w osobie Ojca. To jest ogień Ducha, to znaczy ogień Miłości, która przeszywa Serce Syna, dając świadectwo krwi i wody na krzyżu. Świadectwo największej miłości: otwarte Serce. Wówczas także otwiera się Serce Maryi. A my możemy mieć udział we łzach Maryi /.../

/ks.Józef Pierzchalski/

"Ci, którzy we łzach sieją,
       żąć będą w radości"
/Ps 126/