Obejrzałam dziś (można chyba powiedzieć) pantomimę do piosenki zespołu Lifehouse pod tytułem "Everything" o Jezusie - Ratowniku, o Jego wielkiej miłości do nas, o jego pomocnych dłoniach i zawsze otwartych ramionach - niezależnie od przeszłości...

Chciałabym się z Wami tym podzielić, bo jestem pod wrażeniem tego, co zobaczyłam.

http://www.godtube.com/view_video.php?v … 003b47d7d5

Słowa tej piosenki brzmią:


Find me here                                         Znajdź mnie tu                           
Speak to me                                          Mów do mnie
I want to feel you                                   Chcę Cię czuć
I need to hear you                                  Potrzebuję Ciebie słyszeć

You are the light                                     Jesteś światłem
That's leading me                                   Które prowadzi mnie
To the place                                           Do miejsca
Where I find peace again                        Gdzie znajduję ponownie pokój

You are the strength                               Jesteś siłą
That keeps me walking                            Która pomaga kroczyć
You are the hope                                    Jesteś nadzieją
That keeps me trusting                           Która pozwala ufać.

You are the life                                       Jesteś życiem
To my soul                                             Dla mojej duszy
You are my purpose                                Jestes moim celem
You are everything                                 Jesteś wszystkim

And how can I                                        I jak ja mogę
Stand here with you                                Pozostać tutaj przy Tobie
And not be moved by you                        I nie być przez Ciebie odtrącony
Would you tell me                                   Mógłbyś mi powiedzieć
How could it be                                       Jak mogłoby być
Any better than this                                 Jakoś lepiej

You calm the storms                                Uspokajasz burze
You give me rest                                     Dajesz mi oparcie
You hold me in your hands                       Trzymasz nie w Twoich rękach
You won't let me fall                                 Nie pozwalasz mi upaść

You still my heart                                    Ty koisz moje serce
And you take my breath away                  Ty zapierasz dech w piersiach
Would you take me i                                Mógłbyś mnie objąć

Ps. Jeśli pomyliłam się, gdzieś w tłumaczeniu proszę dajcie znać to poprawię

paputki

Ostatnio edytowany przez Bunia (2008-02-13 08:37:17)

We wczorajszej Ewangelii mogliśmy usłyszeć słowa o Sądzie Ostatecznym.
Sąd Ostateczny


Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: "Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata!
Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść;
byłem spragniony, a daliście Mi pić;
byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie;
byłem nagi, a przyodzialiście Mnie;
byłem chory, a odwiedziliście Mnie;
byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie".
Wówczas zapytają sprawiedliwi: "Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?" A Król im odpowie: "Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili".
Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: "Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom!
Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść;
byłem spragniony, a nie daliście Mi pić;
byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie;
byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie;
byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie."
Wówczas zapytają i ci: "Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie?" Wtedy odpowie im: "Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili". I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego».


Kiedy ich słucham to nieustannie przypominam sobie słowa Biskupa Kiernikowskiego,
z którym miąłem szczęście mieć wykłady na studiach
Zadał nam kiedyś pytanie odnośnie tej Ewangelii:
"Gdzie chciałbyś się znaleźć, które miejsce wybierasz?"


Dziś to pytanie zadaję Tobie....

"Gdzie chciałbyś się znaleźć jako bohater tej Ewangelii? Które miejsce wybierasz?"


Ps. Czekam na Twoją odpowiedź, aby potem wskazać Ci miejsce właściwe

Ostatnio edytowany przez xpacifer (2008-02-12 07:51:28)

Piękne!!!!
I wiecie co?

Calineczka naprawdę niedaleko jest od Królestwa Niebieskiego

Gdzie jest moje miejsce w tej opowieści Jezusa?? Pytam siebie samego miliony razy....
Po prawej?? Wśród owiec?? Och bardzo bym chciał!! Ale czy jestem odpowiednio do tego miejsca przygotowany?? hmmm... i zaczynają się schody...

Nie!! To miejsce nie jest dla Ciebie!! Słyszę głos...

Nie dla mnie??? Więc gdzie mam stanąc??
Czyżby moje miejsce było miejscem kozła?? Po lewej stronie Pana?? Ale ja przecież kocham Boga, kocham mojego Jezusa!!! Czy rzeczywiście trzeba mi stanąc po przeciwnej stronie? Jak wróg?

Nie!! Słyszę głos.. I to miejsce nie jest dla Ciebie!!!

Juz nic nie rozumiem...
Przecież staną przed Tobą Panie wszystkie narody, a więc i ja pośród nich...
a Ty rozdzielisz je na dwie drużyny: zwycięzców i przegranych...
innej opcji nie ma...
więc jak mam rozumiec te słowa??
Gdzie jest miejsce dla mnie??

Twoje miejsce jest przy Mnie!!!
"Wszystko , co uczyniliście jednemu z TYCH BRACI moich najmniejszych, Mieście uczynili"

Czy już rozumiesz moje dziecko??

Tak, Panie!!!

Jeśli autentycznie jestem chrześcijaninem...
jeśli autentycznie wierzę w Ciebie...
nie tylko słowami ale także czynami...
jeśli wydaję dobre owoce mojej wiary...
to nie ja będę wtedy sądzony ale będę jednym z Maluczkich siedzących u Twoich stóp...
jednym z tych przytulonych do Twego serca...
jednym z tych zanurzonych w Twoich ramionach...

O, Panie dziękuję Ci za tak szlachetne miejsce!!!

ale... cóż trzeba zrobić?? co uczynić?? by to miejsce nie pozostało puste....

Trzeba mi życ...
żyć prawdziwie...
żyć Miłością!!!
Bo Miłość sprawia codzienne cuda, bo Miłość jest cudem, bo Miłość to Życie!!
Bóg jest Miłością!!

17 luty 2008

Z dzisiejszej ewangelii (mojej ulubionej) Mt 17

"Jezus wziął ze sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką osobno. Tam przemienił się wobec nich: Twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło."

Góra kuszenia….Góra Tabor… Góra Oliwna  … te trzy góry są chyba każdemu z nas bliskie….samotność, odosobnienie i  modlitwa ….  światło, mrok,  ale ostatecznie ŚWIATŁO, które każdy mrok rozprasza i ZWYCIĘŻA … 

  Pragnę zawsze być otulona Twoim cieniem,
Jezu...
Jak ziemia mgłą spowita o wschodzie słońca
i o poranku ożywczą rosę pojąca w zachwycie –
zawsze Twoja ...
Ptaków śpiewem i wiatru muzyką jest mi Twój cień,
który cienia nie ma w sobie, bo Ty cały jesteś  Światłem,
co mroki mej duszy  przenika i sprawia,
że i ja cała światłem się staje, bo cała  w Tobie jestem ukryta ...
Tak więc niech Cień Twój, o Najmilszy Jeden  Spośród Tysięcy,
nigdy mnie nie opuszcza...
W ogrodzie mego serca zbuduj  sobie namiot * i zostań,
Bym  Twoim blaskiem przemieniona  -
cieniem stała się dla innych wśród skwaru pustyni...Amen



*Jeżeli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą (Ps 127)

Wielki Post

40 - dni

Post, modlitwa, jałmużna...

Podejmij post od GNIEWU i NIECHĘCI.
Codziennie daj swym najbliższym
dodatkową porcję miłości.

Podejmij post od OSĄDZANIA INNYCH.
Zanim kogoś potępisz, przypomnij sobie,
jak Jezus odnosi się do twoich upadków.

Podejmij post od NARZEKANIA.
Kiedy będziesz miał ochotę narzekać,
zamknij oczy i przypomnij sobie małe
radości i te wielką radość,
że Pan cię kocha.

Podejmij post od UCZUCIA ŻALU
i PRETENSJI do INNYCH.
Ciągle pracuj nad przebaczeniem tym,
którzy cię zranili.

Podejmij post od PYCHY i ZAZDROŚCI,
bo one rujnują twoje życie wewnętrzne.

Gdy tak przeżyjesz Wielki Post bardzo
głośno i radośnie będziesz śpiewał "ALLELUJA"


www.adonai.pl

Boże dopomagaj w naszych Wielkopostnych postanowieniach i naucz nas prawdziwej miłości, bo bez Ciebie nic nie możemy uczynić...

Drzewo Życia

     Wyobraźmy sobie, że jest rok 33 n.e. Przez wąskie uliczki Jerozolimy przeciska się pochód mieszkańców i przybyszów tego miasta. Tłum jest coraz większy, jedni wygrażają i złorzeczą, inni płaczą ze współczucia. Wierni nie mogą dobyć głosu z zaciśniętych gardeł - mają krzyżować TEGO Galilejczyka. On z trudem toruje sobie drogę, zgięty pod ciężarem belki, którą niesie na ramionach. Słońce nielitościwie przypieka skrwawione ciało. Żołnierze torują drogę, czasem przyłożą komuś kijem, by otworzyć sobie przejście wśród gapiów, szyderców i współczujących. A lud stoi i patrzy...

     Początek męki

     Jezus powiedział, że po wydaniu Go poganom zostanie ukrzyżowany. Podczas przesłuchania przed najwyższym kapłanem przyznał, że jest Mesjaszem i synem Bożym. Członkowie Sanhedrynu uznali, że zasłużył na karę śmierci, ponieważ dopuścił się bluźnierstwa (Mk l4,63-64). Wydając Go Piłatowi, mogli oczekiwać skazania Go na śmierć przez ukrzyżowanie, gdyż podawanie się za Mesjasza można było uznać za rodzaj buntu przeciwko Rzymowi. Jezus został postawiony obok buntownika Barabasza. Kiedy lud zażądał zwolnienia tego ostatniego, Piłatowi nie pozostało nic innego, jak wydać Jezusa na ukrzyżowanie. "Poza Cezarem nie mamy króla!" - te okrzyki nie mogły być zlekceważone przez Poncjusza Piłata jako namiestnika rzymskiego, jeżeli chciał dalej-piastować swoje stanowisko, a może i zachować życie. Wtedy więc wydał Go im, aby Go ukrzyżowali, ale zemścił się za ich groźbę i jednocześnie zakpił z Żydów, formułując tytuł winy. Trójjęzyczny napis (w języku aramejskim, łacińskim i greckim) brzmiał: Jezus Nazarejczyk, Król Żydowski.

     Po wyroku do Jezusa przystąpili dwaj oprawcy, trzymający w ręku rzymskie bicze flagrum faxillatum. Składały się one z krótkiej mocnej rączki, do której były przytwierdzone rzemienie lub mocne sznurki z przytroczonymi metalowymi ciężarkami, połączonymi ze sobą co 3 cm (mogły to być też kostki pacierzowe owcy). Narzędzie to służyło jednemu celowi: spotęgowaniu bólu przez przebicie skóry. Biczowanie takie było karą straszną, powodującą nawet śmierć ofiary. Biczowano nie tylko po plecach, ale i po nogach i rękach. Rzemienie biczów zakończone podwójnymi kuleczkami zawijały się, sięgając do przodu ciała, raniąc szczyty klatki piersiowej, brzuch, uda i golenie. Według prawa żydowskiego zadawano 40 uderzeń. Rzymianie nie liczyli razów - biczowali do skutku, czyli do zemdlenia ofiary, jeżeli było to biczowanie jako kara sama w sobie.

     Korona Mesjasza

     Dlaczego żołnierze ukoronowali Jezusa cierniem? Archeologia dostarcza pewnych poszlak. W 1932r. robotnicy pracujący nad wzmocnieniem fundamentów klasztoru Sióstr Syjonu, który wzniesiony był w pn-zach krawędzi placu Świątyni Jerozolimskiej, natrafili na kamienie jej dziedzińca. Na jednej z płyt jest wyrzeźbiona tzw. gra w króla. Polegała ona na tym, że kto przegrał - musiał za karę poddać się zabawie: udawać króla, znosząc kpiny i nawet bolesne żarty. Na twarzy Jezusa (odbitej na Całunie Turyńskim) znaleziono ślady krwi. Medyczne publikacje bibliograficzne opisują te ślady jako bardzo liczne. Nie ma wątpliwości, że zostały one spowodowane przebiciem naczyń krwionośnych na czaszce przez kolce korony cierniowej. Na czole można doliczyć się kilkunastu przekłuć, więcej jest z tyłu głowy. Chirurdzy przypuszczają, że wszelkich urazów mogło być ok. 50. Ponieważ pod skórą na głowie rozciąga się sieć unerwienia i naczyń krwionośnych, takie obrażenia powodowały obfity wyciek krwi i rozdzierający ból głowy.

     Droga krzyżowa

      Krwawe obrzęki na łopatkach Jezusa spowodowała poprzeczna belka krzyża, zwana patibulum, którą musiał zanieść na miejsce stracenia. Zasadzona na pionowy pal wbity w skałę lub wkopany w ziemię, tworzyła krzyż. Patibulum nie było lekkie. Przyjmując wzrost Jezusa jako 181 cm i rozłożenie Jego kończyn górnych, które musiały być przybite w tej pozycji do patibulum, otrzymujemy ciężar belki ok. 40 kg (drzewo oliwne jest ciężkie). Syndonologowie przypuszczają, że pomiędzy patibulum a ciałem Jezusa znajdowała się warstwa ochraniająca, która mogła być szatą. Gdyby w tym miejscu nic nie było, przecięcia skóry po biczu ułatwiłyby jej silniejsze uszkodzenie. Przypuszczenie to potwierdza tekst ewangeliczny, mówiący wyraźnie, że po naigrywaniu się z ubiczowanego i ukoronowanego Jezusa, żołnierze zdjęli z Niego purpurę i włożyli na Niego Jego własne szaty (por. Mk l5,20). Świadczy to o szczególnym traktowaniu tego Skazańca. Zazwyczaj ofiary ukrzyżowania szły na miejsce wykonania wyroku "nago", czyli tylko w opaskach na biodrach lub nawet bez. Czy ten wyjątek podyktował - mimo wszystko - szacunek do Jezusa, z którym rozmawiał namiestnik i kazał napisać na tabliczce, że jest królem żydowskim? A może w ten sposób Piłat chciał zakryć przed ludźmi karę biczowania, po której nie miał prawa wydać drugiego, wyroku - wyroku śmierci?

    Golgota

     Najnowsze badania archeologiczne potwierdzają ewangeliczną lokalizację Wzgórza Golgoty - poza murem miejskim Jerozolimy. Jezus wszedł na Golgotę. Był wyczerpany, upadał, trzeba Go było prowadzić. Pomoc Szymona z Cyreny okazała się niewystarczająca...

     Na miejscu podali Mu wino zmieszane z mirrą. Dali mi jako pokarm truciznę, a gdy byłem spragniony, poili mnie octem (Ps 69,22). Tak było w zwyczaju - miało to trochę oszołomić skazańca i ulżyć jego cierpieniom. Jezus zwilżył tylko usta i odmówił. Wtedy żołnierze zdjęli z Niego szaty - następny rzymski obyczaj: trzeba było maksymalnie upokorzyć ofiarę. Owe szaty, pannicularia, stawały się dodatkową premią dla wykonawców wyroku. Moje szały dzielą między siebie i los rzucają o moją suknię... (Ps 22,19).

     Na miejscu krzyżowania Skazany był obnażony i wyszydzony. Przybito Mu stopy do pala, nadgarstki rozerwały ciężkie gwoździe, a w końcu podniesiono Go na krzyż. Zawisł całym ciężarem na rozrywających się nadgarstkach i stopach. Z rozpiętymi ramionami i napiętą klatką piersiową nie mógł oddychać, każdy łyk powietrza wymagał bowiem wsparcia się na stopach (co pogłębiało rany) - umierał z upływu krwi, braku powietrza i wyczerpania, w spiekocie południa (według zwyczaju skazanych krzyżowano twarzą do słońca).

     Skazani na ukrzyżowanie zazwyczaj dopóty wisieli na krzyżu, dopóki ich ciała nie uległy rozkładowi, odmówienie skazańcowi pogrzebu i czci należnej zmarłym należało do kary ukrzyżowania. Jednak Józef z Arymatei otrzymał zgodę na pochowanie Jezusa...

    Krzyż Jezusa

     Ponieważ człowiek powieszony na drzewie jest przeklęty przez Boga (Pwt 21,23), krzyż Jezusowy stał się dla Żydów zgorszeniem. Nie mogli przyjąć, że ktoś taki mógł być prawdziwym Synem Bożym i nie byli w stanie zrozumieć, jak świat mógł zostać zbawiony przez osobę, którą spotkał tak poniżający koniec.

     Nowy Testament mówi jednak wyraźnie, że Jezus umarł na krzyżu nie ze względu na własne przewinienia (oskarżenia przeciwko niemu były fałszywe), ale zamiast zwykłych, grzesznych ludzi. Dźwigając na sobie grzechy innych, doświadczył oddzielenia od Boga, na które to oni zasługiwali - w tej najtrudniejszej godzinie wołał: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?

     Ale umożliwił tym samym uzyskanie przebaczenia i rozpoczęcie nowego życia tym wszystkim, którzy powierzą Mu swoje życie jako Temu, który umarł za nasze grzechy i powstał z martwych.

     W śmierci Jezusa na krzyżu widzimy głębię miłości Bożej. Dzięki niej ludzie mogą pogodzić się z Bogiem i nawzajem ze sobą. W krzyżu Bóg pokonał wszelkie zło. Krzyż jest również dramatycznym symbolem życia, jakie powinni wieść chrześcijanie - Jezus wzywa nas, byśmy brali swój krzyż i szli za Nim. Wzywa nas do życia, w którym poświęca się własne ja i żyje mocą nowego życia, jakie daje Bóg. Święty Paweł wie- dział, co to znaczy z własnego doświadczenia: razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus (Ga 2,19-20).

    Jezus UMARŁ

     Największa rana, która spowodowała najobfitszy wypływ krwi (na wysokości piątego i szóstego żebra, z prawej strony klatki piersiowej, w bliskiej odległości mostka), została zadana szerokim narzędziem. Jeden z żołnierzy (Longinus) włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe (J 19, 34-35). Specjaliści medycyny sądowej, kardiolodzy i hematolodzy nie dziwią się temu wypływowi "krwi i wody". Najwięcej zwolenników ma teoria amerykańskiego lekarza, A. Sava, który opierając się na swoim doświadczeniu chirurgicznym, widzi przyczynę pojawienia się "wody" w nagromadzeniu się krwawego płynu w jamie opłucnej. Zdaniem tego chirurga, zgromadził się on w znacznej ilości po śmierci Jezusa, a otworzenie klatki piersiowej spowodowało tylko jego wypłynięcie, a raczej wytrysk. Przebicie boku Jezusa było więc ciosem zadanym w martwe ciało. Wykonał go żołnierz, o czym świadczy nie tylko włócznia, lecz sposób uderzenia - tak atakowano prawą stronę ciała przeciwnika, gdyż lewą osłaniał on tarczą.

     Wykonało się
     Jak pisze Marek: zasłona przybytku rozdarła się na dwoje. Mateusz dodaje, iż: ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać. Groby się otworzyły i wiele ciał Świętych, którzy pomarli, powstało...

     Wykonało się - jak powiedział Jezus. Była godz. 15.00.

     Krzyż, na którym umarł Zbawiciel odnalazła w 326r św. Helena, matka Konstantyna Wielkiego. W 614 r. zagarnięty przez Persów, odzyskany został w 14 lat później przez cesarza Herakliusza (pamiątką tego wydarzenia jest święto Podwyższenia Krzyża Świętego - 14 września). Jest znakiem rozpoznawczym chrześcijan, zaczyna i kończy modlitwę, dzień, każdą ważniejszą czynność, używany jest przy wszystkich błogosławieństwach i dla uświęcenia przestrzeni (krzyż w mieszkaniu, krzyże przydrożne, na kościołach), stawiany jest na grobach tych, którzy zasnęli - jako znak zmartwychwstania w CHRYSTUSIE. Nosi się go na piersiach. Jest też symbolem życia chrześcijańskiego, które powinno być umieraniem dla grzechu, aby żyć dla Boga (Rz 6,1-14).

     Jest symbolem odkupienia ludzkości i powszechnego pojednania z Bogiem. W tym sensie krzyż Chrystusa jest drzewem życia jakie powinni wieść chrześcijanie. Jezus żyje, Alleluja!




Andrzej Tyranowicz


Tekst pochodzi z Dwumiesięcznika
Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej

Marzec/Kwiecień 2001

5 marca 2008 r.

Dzień zbawienia, o którym czytamy dzisiaj w liturgii to może być każdy dzień mojego życia... każdy dzień, w którym z pokorą wołam do Pana; w którym z pokorą staje przed Nim, by przyznać się do błędu, by wyznać swoją winę; w którym klękam u kratek konfesjonału, by doświadczyć Jego przebaczenia!!

To właśnie tam.. w sakramencie pokuty dokonuje się największy cud mojego życia... to tam słyszę głos Pana: Wyjdź na wolność! Ukaż się! Tam otrzymuję od Niego prawdziwą radość, która nie przemija... bo dla niej właśnie zostałem stworzony!!

dlatego tzreba dziś zadać sobie pytanie: jak wielkie sa moje ciemności? jak wielka jest moja niewola?
czy chcę byc wolny? czy nadal będę trwał w mrokach mojego grzechu??

od odpowiedzi na te pytania wiele zależy w moim życiu!! czy dziś dzień zbawienia stanie sie moim udziałem ...

nie zwlekaj...
ON czeka!!